Plaża i wioska Avonlea

Piąty dzień pobytu na Wyspie był znów bardzo intensywny. Każdego dnia dzieje się bardzo wiele. Dziś miałam okazję podziwiać zarówno wschód, jak i zachód słońca... Będąc na Wyspie Księcia Edwarda żyje się zdecydowanie bliżej natury. Jej piękno i potęga jest wszechobecna. Często napotykam tu widoki, które wyglądają jakby wyszły spod pędzla jakiegoś genialnego malarza... Przyszła mi więc myśl, że Bogu po stworzeniu świata pozostały resztki piękna, więc postanowił uczynić jedno miejsce na świecie piękniejszym od wszystkich innych i swym Boskim palcem wskazał na Wyspę Księcia Edwarda. Musiało tak być, bo tego piękna jest tu wręcz w nadmiarze... Co kilkaset metrów zatrzymujemy się, żeby zrobić zdjęcie. Wzajemnie przekrzykujemy się w samochodzie wskazując na nowo odkryte urokliwe miejsce, którego wcześniej nie zauważyliśmy :). Interesujące jest to, że w zależności od pory dnia, krajobraz drastycznie się zmienia. Rzadko można spotkać tak wielką dynamikę krajobrazu, co czyni Wyspę Księcia Edwarda jeszcze bardziej wyjątkową...

Wybraliśmy się dziś na plażę... Mamy taką jedną, o której nikt nie pisze w przewodnikach turystycznych :) :). Plaża głównie dla mieszkańców Wyspy Księcia Edwarda i dla tych, którzy wiedzą, która droga do niej prowadzi. Byliśmy na niej całkowicie sami!! :) :) Niesamowite uczucie...

Po południu wybraliśmy się znów na pocztę, z której pojechaliśmy do wioski Avonlea. Pospacerowaliśmy trochę, odwiedziliśmy kilka sklepów i zjedliśmy najlepsze kanadyjskie lody Cows ze sklepu Anne of Green Gables Chocolates. Sklep ten powinniśmy omijać szerokim łukiem, gdyż ma on w swoim asortymencie zdecydowanie zbyt wiele smakowitych rzeczy. Kto słyszał na przykład, żeby chipsy ziemniaczane oblewać czekoladą!! Coś takiego trzeba koniecznie spróbować! :)

Z wioski Avonlea udaliśmy się do Kościoła, do którego uczęszczała Lucy Maud. Wówczas Kościół ten był Kościołem Prezbiteriańskim i w latach 1903–1906 jego pastorem był Wielebny Ewen Macdonald, późniejszy małżonek pisarki. Maud w tym samym czasie grała w Kościele na organach, które były jej darem dla Kościoła. Do teraz można zobaczyć je w jego wnętrzu. Jeden z kościelnych witraży poświęcony jest pamięci sławnej mieszkanki Cavendish. Trzeba mieć wielkie szczęście, aby zobaczyć wnętrze Kościoła, który swe drzwi otwiera tylko na niedzielne nabożeństwa i środowe próby chóru. 

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na cmentarzu w Cavendish, gdzie pochowana została pisarka w kwietniu 1942r. Rok później dołączył do niej mąż. Blisko grobu Montgomery znajdują się mogiły dziadków ze strony matki (dziadkowie Macneill wychowali Maud w swoim domu w Cavendish) i przedwcześnie zmarłej matki pisarki Clary. Trudno nie myśleć w takim miejscu o tym, jak wyglądałoby życie sławnej pisarki, gdyby nie zmarła jej mama. 

Dzień zakończyliśmy na plaży w Cavendish spacerem ścieżką przy wydmach...