90 godzin!!

Za 90 godzin będziemy na Wyspie Księcia Edwarda, w Moim Wymarzonym Domku!! 102 tygodnie czekałam na tę piękną chwilę, a teraz dzielą mnie od niej jedynie godziny :) :) :). Emocje sięgają zenitu. Przedwczoraj długo nie mogłam zasnąć. Jak zakochana nastolatka myślałam o Moim Wymarzonym Domku i o tym, jakie mam szczęście, że właśnie mnie przytrafiła się ta niesamowita historia... 

Dzięki temu, że piszecie do mnie, zostawiacie komentarze i nadal przysyłacie zgłoszenia konkursowe wiem, że przeżywacie tę podróż wraz ze mną. Kolejny już raz czuję się jak Wysłanniczka Specjalna do Krainy Ani z Zielonego Wzgórza, której zadaniem jest odwiedzić wszystkie miejsca związane z Anią i Maud, sfotografować je w nowy w sposób i zdać Wam jak najdokładniejszą relację. Być może czytając te słowa myślicie, że się skarżę, ale nic bardziej mylnego :). Z największą przyjemnością przyjmuję swoją misję na Zielone Wzgórze i dzięki temu, że zdaję sobie sprawę z nadziei we mnie pokładanych, przygotowuję się do niej o wiele staranniej niż gdybym wybierała się na zwykłe wakacje. Dziękuję więc z całego serca, że wybieracie się ze mną. Pozdrawiam Was gorąco i obiecuję, iż warto będzie śledzić naszą czwartą wizytę. Zabiorę Was w miejsca, których dotychczas nie opisywałam na tym blogu, a także w miejsca, w których sama nie byłam. Opuszczając Wyspę zawsze muszę bowiem mieć świadomość, że jest jeszcze coś, czego nie zobaczyłam, a co usprawiedliwia kolejną wizytę. :)

Nie jesteśmy jeszcze spakowani, ale mamy duże doświadczenie w szybkim pakowaniu ubrań, osobistych drobiazgów i żywności. Dosyć sporo jedzenia bierzemy ze sobą, gdyż Mój Wymarzony Domek usytuowany jest w większej odległości od restauracji i sklepów. Przygotowałam już leczo i pesto, a dziś Nadia z tatą upiekła babkę z dyni. W polskim sklepie zamówiliśmy pieczywo, które też ze sobą zabierzemy. Przygotowania więc trwają i jestem pewna, że wszystko uda się w piątek wieczorem zapiąć na ostatni guzik. Najchętniej właśnie wtedy bym wyjechała, ale rozsądek podpowiada, że trzeba trochę pospać. Postanowiliśmy więc wyjechać o 2:00 w nocy. No chyba, że z emocji nie uda nam się zasnąć...

Przed nami 12 godzin jazdy, czyli z krótkimi przystankami na stacjach benzynowych będziemy w drodze ponad 13 godzin. Tak wygląda trasa (Connecticut - Massachusetts - New Hampshire - Maine - granica - New Brunswick - Prince Edward Island):

 

Na granicy kanadyjskiej zazwyczaj nie ma dużych kolejek, więc mamy nadzieję, że i tym razem sprawnie wjedziemy do Nowego Brunszwiku, z którego dostaniemy się Mostem Konfederacji na Wyspę Księcia Edwarda. Most ten ma 12,9 km i jest najdłuższym mostem na świecie spośród mostów zbudowanych ponad wodami, które zamarzają zimą. Przejazd mostem jest płatny ($45), a opłata jest pobierana przy wyjeździe z Wyspy Księcia Edwarda. 

Po drugiej stronie mostu znajduje się miejscowość Borden-Carleton, w której zawsze się zatrzymujemy. W jednym z budynków tuż przy zjeździe z mostu mieści się jeden z najlepszych sklepów z pamiątkami – Cavendish Figurines. Stojący przed nim posąg Ani nie pozostawia żadnych wątpliwości – dotarliśmy do celu! 

Do Cavendish, czyli do książkowego Avonlea, pozostaje jeszcze godzina jazdy. Zawsze pierwsze kroki kierujemy na Zielone Wzgórze. Powinniśmy na nie dotrzeć około 16-tej w sobotę (21-szej w Polsce). Wyspa Księcia Edwarda leży w Atlantyckiej Strefie Czasowej.

O 16-tej w sobotę nie będziemy czuli zmęczenia. Najważniejsze, że naszym oczom ukaże się ten widok...