Idealne pożegnanie cz. III

Po południu zrobiliśmy sobie małą sesję zdjęciową przy Moim Wymarzonym Domku... Pomimo tego, że cały ostatni tydzień mogliśmy cieszyć się zarówno domkiem, jak i okolicą, czujemy ciągły niedosyt. Nadal trudno nam uwierzyć, że udało nam się tu zamieszkać. Historia Mojego Wymarzonego Domku jest chyba najbardziej bajkową historią w moim dotychczasowym życiu. Czuję się tu znakomicie... Moje serce wypełnia szczęście, bezgraniczna radość i wdzięczność. Do teraz nie wierzę, że się udało i każdy poranek w Moim Wymarzonym Domku witam ogromnym uśmiechem. Pokochałam ten stary domek gościnny, który stoi tu od ponad 150 lat (co prawda nie jest on stodołą, ale Andy uważał, że tu mi będzie wygodniej :)). Maud widywała go w drodze do swoich kuzynów i do dziadka... Z jakiegoś względu tuż obok niego umiejscowiła Wymarzony Dom Ani. Jakże wspaniale jest mieć swój Wymarzony Domek na Wyspie Księcia Edwarda!

Andy wydaje się akceptować fakt, że jego domek gościnny nazywa się Moim Wymarzonym Domkiem. W rozmowach zawsze używa poprawnego zaimka dzierżawczego i mówi, że coś jest w MOIM domku, choć mógłby powiedzieć, że coś jest w drugim domu, w domu gościnnym lub w domu obok. Co najmniej 4 razy nazwał swój gościnny domek "moim domkiem" i za każdym razem podziękowałam mu za to. Andy jest pokrewną duszą i zna Józefa... Kiedy zapytałam, dlaczego się zdecydował zrobić dla mnie wyjątek, powiedział, że miałam w sobie tyle pasji, a jednocześnie tyle szacunku do domku i jego właściciela, że go po prostu ujęłam :).

Andy

O 16-tej wyjeżdżamy do Cavendish, aby pożegnać się z „Avonlea”. Dzień jest wyjątkowo piękny, więc cieszymy się, że przedłużyliśmy sobie pobyt na Wyspie. Zielone Wzgórze już czeka na nas w swoim najlepszym wydaniu, czyli bez turystów. Lubię te nasze intymne spotkania z Zielonym Wzgórzem. Wiemy, kiedy się zjawić, aby nikt nam nie przeszkadzał... Zaplanowaliśmy, że dzisiaj pospacerujemy sobie Aleją Zakochanych. Zapraszam i Was...

Robi się późno, a mamy jeszcze tyle zakątków do odwiedzenia! Tak bardzo chcę jeszcze odwiedzić latarnię Kapitana Jima, ale nie damy chyba rady. Mamy tak mało czasu, że musimy wybierać, na czym nam najbardziej zależy. Na 10 minut zatrzymujemy się w Wiosce Avonlea na lody. Obiecaliśmy wcześniej Nadii, że będzie miała okazję zjeść lody, więc najlepiej zrobić to w ogrodach w Avonlea. W moim ulubionym sklepie ucinam sobie króciutką pogawędkę z Panią Linde :). Tak, to wszystko dzieje się naprawdę i można tego doświadczyć!

Ze smutkiem opuszczamy Cavendish, aby zdążyć na zachód słońca na naszej ulubionej plaży. Plaża jest znów zupełnie pusta. Widząc to, zastanawiam się, ile jest podobnych miejsc na świecie, gdzie w sobotni wieczór można w samotności podziwiać tak urokliwy krajobraz... Wydaje się wręcz, że stratą jest odgrywanie tego widowiska barw i dźwięków dla tak niewielkiej widowni... 

Zatoka Św. Wawrzyńca - filmik

Wracamy do domku z zamiarem szybkiego pakowania, ale Andy zaprasza nas na ognisko. Jest piękna gwiaździsta noc na Wyspie Księcia Edwarda. Rozmawiam z Andy'm o domku. Zastanawiamy się, jak upiększyć sypialnie. Andy właściwie daje mi wolną rękę :). Spodobały mu się kubki z Bolesławca i chyba zaufał mojemu gustowi :) :). Niedługo wybiorę się więc na zakupy... To w końcu jest MÓJ Wymarzony Domek...

Kubki z Bolesławca :)

Żadne słowa nie wyrażą tego, co przeżyliśmy i zobaczyliśmy na Wyspie. Zgodnie stwierdziliśmy, że były to nasze najpiękniejsze wakacje. Próbowałam pokazać, jak piękna jest Wyspa Księcia Edwarda, ale żadne zdjęcie nie odda tego, co czuje się widząc te zapierające dech w piersiach krajobrazy, spacerując po czerwonym piasku, słuchając szumu fal i odwiedzając miejsca zwiazane z Anią z Zielonego Wzgórza i Lucy Maud Montgomery. Tego po prostu trzeba doświadczyć...

Żegnamy się z Wyspą w niedzielę rano. Bardzo ciężko wyjeżdżać. Patrzę przez łzy na Mój Wymarzony Domek i po polsku żegnam się z nim. Obiecuję wrócić i znów w nim zamieszkać. Wiem, że będzie cierpliwie na mnie czekał... 

Jutro zamieszczę ważną informację na blogu. Gorąco zapraszam :).