Misja w deszczu

Dzisiejszy dzień rozpoczął się deszczowo i aura ta utrzymała się przez większość popołudnia i wieczoru. Kiedy Lucy Maud Montgomery rozpoczynała pisanie swoich „dorosłych” pamiętników, obiecała sobie, że nie będzie w nich opisywała pogody, jednak ja nie jestem sławną pisarką, a wzmianka o pogodzie posłuży za usprawiedliwienie gorszych zdjęć. 

W Moim Wymarzonym Domku kuchnia połączona jest z jadalnią, która ma z trzech stron okna. Z największego jest widok rodem z „Wymarzonego Domu Ani” (opisywałam już kiedyś, jak to zupełnie nieświadomie zakochałam się w domku, który znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Wymarzonego Domku Ani :). I jak tu wierzyć w przypadki...).  Okno to podzielone jest na 6 części, dzięki czemu ma się wrażenie, że ogląda się te zachwycające widoki jak oprawione w ramy żywe dzieła sztuki. W zależności od tego, gdzie się usiądzie, zmieniają się obrazy. Czasem wystarczy lekko się przesunąć, żeby zobaczyć całkowicie nową odsłonę zapierającego dech w piersiach krajobrazu. Dziś doszłam do wniosku, że mogłabym spokojnie cały tydzień spędzić w Moim Wymarzonym Domku i nigdzie więcej się nie ruszać... Wiem jednak, że mam misję, więc czasem opuszczam Domek i uśmiecham się, kiedy widzę, jak powoli oddala się się w lusterku wstecznym... Wiem, że niedługo do niego wrócę, a każdy powrót przeżywam na nowo... Trudno mi będzie stąd wyjeżdżać... Wszystkim nam będzie trudno... Nie zamierzamy się jednak smucić! Akcja "Wymarzony Domek na bis” została już wczoraj zainicjowana. :) :) Okazuje się, że do serca właścicieli Wymarzonych Domków można trafić dokładnie tak, jak do serca wszystkich mężczyzn, czyli przez żołądek :) :). Jutro planuję drugie podejście, czyli pesto, sałatka cesarska i pieczywo z czosnkiem i ziołami prowansalskimi. Trzymajcie kciuki :) :). 

Dziś, w deszczowym dniu, załatwialiśmy sprawunki. Odwiedziliśmy pocztę, gdzie uśmiechnięta Lorine ładnie przybiła stempelki na pocztówkach, które obiecałam pięciu osobom. Pocztówki te później zaczęłam wypisywać podczas obiadu w restauracji „Lost Anchor”, z okna której widać Informację Turystyczną w Cavendish.

W miejscu tym stał kiedyś dom, który posłużył jako inspiracja dla domu pani Małgorzaty Linde (Rachel Lynde). Jego centralne położenie gwarantowało avonlejskiej kumoszce widoki, które mogłyby z powodzeniem konkurować z wiadomościami lokalnymi i telenowelami :). Dom w chwili obecnej stoi po przeciwnej stronie i służy jako gospoda. Można więc wynająć pokój w domu pani Małgorzaty :).

Założyłam sobie, że będąc na Wyspie każdego dnia postaram się zobaczyć coś, czego jeszcze nie widziałam. Dziś odszukaliśmy stację kolejową z Hunter River, która była inspiracją dla książkowej stacji w Szerokiej Rzece (Bright River). Stację tę odwiedzała pisarka w czasie swoich podróży do Charlottetown. Niestety budynku nie można zobaczyć w środku, więc zrobiłam tylko kilka zdjęć z zewnątrz.

Jak już wspominałam, odwiedziliśmy też pocztę i kościół, do którego uczęszczała Lucy Maud Montgomery. W nim grała na organach i poznała swojego przyszłego męża – Ewana Macdonalda (to, że mój mąż ma na imię Evan jest zwykłym zbiegiem okoliczności :)). Maud miała bardzo blisko do kościoła – tuż za nim znajduje się dróżka, którą chadzała Maud na nabożeństwa.

Poczta z zewnątrz

Poczta wewnątrz

Kościół

Pomyślałam, że z pewnością stęskniliście się za Zielonym Wzgórzem, więc oto, jak prezentowało się ono w dniu dzisiejszym.

W wiosce Avonlea zrobiłam szybkie zakupy. Mam dobrą nowinę! Prezenty dla zwycięzców konkursu zostały zakupione!! Ogłoszenie wyników już jutro, czyli 20 sierpnia. Muszę ustawić sobie powiadomienie, bo jeszcze mogę przy tych wszystkich emocjach zapomnieć! :) :)

W ubiegłym roku zamieszczałam podczas wizyty na Wyspie Księcia Edwarda zdjęcia z serii „Dlatego właśnie kocham tę wyspę”... Oto dzisiejsza dawka, choć zdjęcia były zrobione wczoraj.