Na miejscu!

Po długiej podróży dotarliśmy szczęśliwie na miejsce :) Tradycją stało się już to, że pierwsze kroki zawsze kierujemy na Zielone Wzgórze. W końcu ono jest powodem naszej wizyty 😁

Wspaniale jest znów tutaj być. Takiego klimatu nie ma nigdzie indziej na świecie! Kiedy robiłam zdjęcia, nadjechały 2 samochody. Lubię obserwować reakcję ludzi przybywających w to magiczne miejsce. Głowy wyciągnięte do przodu, żeby jak najszybciej zobaczyć słynny domek, wyczekiwanie, emocje... i ten uśmiech, kiedy już się go dostrzega... To jest naprawdę niesamowite. I zarazem piękne. Co dzieje się wówczas w sercach tych osób, mogę sobie łatwo wyobrazić.

Pomimo długiego dnia i zmęczenia nie mogłam sobie odmówić przejażdżki do mojego Wymarzonego Domku. Nadal wywołuje on szybsze bicie mojego serca... :) 4 km dalej zdążyłam jeszcze przed zapadnięciem zmroku przywitać się z Jeziorem Lśniących Wód.

Tuż przed Jeziorem Lśniących Wód znajduje się Muzeum Lucy Maud Montgomery (nie mylić z Silver Bush, które znajduje się naprzeciw jeziora). Muzeum to jest na sprzedaż!!! Jeśli nowy właściciel zdecyduje się prowadzić nadal to muzeum, w cenie zakupu może otrzymać  eksponaty muzealne! Jest to jedyna i niepowtarzalna szansa dla jakiegoś wielbiciela Ani z Zielonego Wzgórza, aby stać się posiadaczem Goga i Magoga! Więcej na ten temat można przeczytać na stronie muzeum:

Strona Muzeum LM Montgomery

Dziękuję wszystkim, którzy czytają te moje wpisy, choć jestem w pełni świadoma, że większość przygnała tu chęć zobaczenia fotek. Jest mi miło, że pozostawiacie swój ślad w postaci komentarzy i że emocjonujecie się wraz ze mną. Dziękuję!

Na zakończenie pierwszego dnia na Wyspie dwie mega ważne informacje. Po pierwsze Małgorzata Linde to naprawdę Rachel Lynde. W samym sercu Cavendish znajduje się restauracja „U Rachel” (czyli „U Małgorzaty”). Całe Cavendish wypełnione jest miejscami, które wzięły swe nazwy z książek o Ani. Podczas pierwszej wizyty mieszkałam w „Szumiących Topolach Ani”, a w ubiegłym roku poszliśmy na całość i zamieszkaliśmy w domkach „Zielone Wzgórze” (bliżej od Zielonego Wzgórza nie można już mieszkać :)). Druga ważna informacja dotyczy samego tłumaczenia tytułu książki... Skąd wzięło się to nieszczęsne Wzgórze w nazwie domku? Próbowałam się nad tym zastanawiać i doszłam do pewnych wniosków, ale może ktoś z Was coś wie na pewno? Może Pan Grzegorz Gortat, który, poza byciem świetnym pisarzem, jest również tłumaczem? Czekam na przemyślenia kogoś z branży...

Pozdrawiam z Avonlea i załączam 2 dodatkowe zdjęcia z serii „Dlatego właśnie kocham tę Wyspę” 😍