Najlepsze dni na Wyspie

Polskę zasypał śnieg, a u nas nastały krótkie grudniowe dni, podczas których chyba najbardziej tęsknię za Wyspą Księcia Edwarda. W grudniu przytłacza mnie świadomość, że jeszcze dużo upłynie czasu zanim znów zobaczę ukochane widoki. Nie tęsknię jednak za listopadową i grudniową Wyspą... Tak, chciałabym kiedyś doświadczyć słonecznych zimowych dni na Wyspie, ale tych nie jest zbyt wiele. Zima jest trudnym okresem — nawet miejscowi próbują sobie urozmaicić tę porę roku wyjeżdżając na urlopy w cieplejsze miejsca. Zostaje mi więc czekać na maj i wspominać ubiegłe lato...

Spróbuję dziś opisać trzy najlepsze dni na Wyspie. Trudno wybrać tylko trzy, zdecydowanie łatwiej wytypować trzy najgorsze dni — to dni, kiedy opuszczaliśmy Wyspę. Jednak było kilka dni, które na długo pozostaną w mojej pamięci, dni, które miały większe znaczenie od innych dni. I właśnie te dni Wam dziś przybliżę.

Zdecydowanym numerem 1 jest dzień, w którym moja córka odgrywała Anię z Zielonego Wzgórza w Srebrnym Gaju. Pam Campbell rozmawiała ze mną na ten temat w maju. Zapytała wówczas, czy Nadia byłaby zainteresowana taką okazją. Sądzę, że mama Nadii była tym co najmniej 10 razy bardziej zainteresowana od samej Nadii 😊, ale, na szczęście, i sama Nadia wyraziła zgodę. 5 lipca, w rocznicę ślubu Maud, Nadia wystąpiła więc w roli Ani Shirley w Muzeum Ani z Zielonego Wzgórza. Tego dnia aż trzy grupy odwiedziły Srebrny Gaj — dwie grupy turystów z rejsu wycieczkowego oraz grupa Japończyków. Nadia pozowała do zdjęć z wielbicielami Ani, odpowiadała na ich pytania prosząc, by nazywali ją Kordelia 😊, a nawet podpisywała książki. Po trzech godzinach pracy zgodziła się nawet na małą sesję zdjęciową! 

Drugim wspaniałym dniem na Wyspie był dzień, kiedy zabraliśmy moją lalkę do latarni Kapitana Jima. Ania spędziła z nami wakacje na Wyspie i bardzo jej to odpowiadało. Podoba jej się Blue Moon i uwielbia bliskość Jeziora Lśniacych Wód oraz przejażdżek z Mateuszem, którym może się przyglądać przez okno. Najbardziej jednak „odżywa”, kiedy zwiedza z nami Wyspę. I choć każdy rodowity mieszkaniec Wyspy nie uznałby Ani za wyspiarkę, ona, tak zresztą jak ja, jest wyspiarką w sercu.

Co do trzeciego dnia, mam wielki problem... Zapytałam męża i córkę, którzy zgodnie stwierdzili, że najlepsze dni to powroty na Wyspę. Nie umieli wskazać konkretnych dni — dla nich cały pobyt był wspaniały. Dla mnie z kolei bardzo ważny był cały szereg dni — kiedy gościliśmy Czerwoną Kanapę, kiedy zwiedzałam Wyspę z polskimi wielbicielami Maud (serdeczne pozdrowienia dla Dominiki, Iwonki, Magdy i Kamila oraz Magdy i Michała), kiedy wybraliśmy się na wschód, aby zaliczyć jak największą liczbę latarni morskich, których wcześniej nie widzieliśmy (poniżej zdjęcia z tego właśnie dnia), kiedy wybrałam się na samotny spacer z Cavendish do końca wydm, kiedy podziwialiśmy wschód słońca przy latarni Cape Tryon, kiedy znaleźliśmy piękne miejsca, w których wcześniej nie byliśmy 5 minut od Blue Moon...