Ciekawostki

Lucy Maud Montgomery uczyła w trzech różnych szkołach — w Szkole nr 6 w Bideford (1894-1895) oraz w szkołach w Belmont (1896-1897) i w Lower Bedeque (1897-1898). Praca w Bideford umożliwiła jej zaoszczędzenie sporej części pieniędzy potrzebnych na dalszą naukę i dała okazję zdobycia doświadczenia w zawodzie. 19–letnia Maud szybko zyskała sobie opinię dobrej nauczycielki i w ciągu roku spędzonego w Bideford ilość jej uczniów wzrosła prawie trzykrotnie. Praca nauczycielki pod koniec XIX stulecia pełna była wyzwań, a zawarty kontrakt nie tylko regulował zajęcia i czas spędzany w szkole, ale również życie osobiste. W Muzeum Plebanii w Bideford można znaleźć sporo informacji na temat pracy nauczyciela, a także wymagań i oczekiwań określonych kontraktem. Na szczególną uwagę zasługują reguły postępowania nauczycielek (wśród nich zasady kontaktów z płcią przeciwną oraz wymogi dotyczące garderoby), lista pensji nauczycieli (z której wynika, że nauczycielki zarabiały o wiele mniej od nauczycieli) oraz harmonogram dnia w jednoizbowej szkole (w której najmłodsze dzieci nie znały liter, a najstarsze przygotowywały się do egzaminów do szkół wyższych).

Pomimo ogromu pracy Lucy Maud Montgomery narzuciła sobie rygorystyczny harmonogram dnia, dzięki czemu była w stanie wygospodarować czas na pisanie. Często pisała wcześnie rano, przed zajęciami w szkole. W zimie bywało tak chłodno, że musiała ubierać płaszcz, zakładać rękawiczki i siadać na stopach, które w ten sposób ogrzewała. Lekcje rozpoczynały się o godz. 8:00, jednak nauczyciel musiał być w szkole o 7:00, aby napalić w piecu. Po lekcjach, które trwały do 16-tej, sprzątał szkołę i po powrocie na stancję przygotowywał się na następny dzień. 

Drugą szkołą, w której uczyła Maud była szkoła w Belmont. 

W Belmont Montgomery spędziła bardzo trudny rok swojego życia — dzieci lokalnych farmerów nie dorównywały intelektem uczniom z Bideford, w wynajętym pokoju było zimą niesamowicie mroźno, a mieszkańcy domu nie byli godnymi partnerami do rozmowy dla pochodzącej z dwóch najstarszych rodów pisarki. Rozczarowana pracą w Belmont Maud w czerwcu 1897r. przyjmuje oświadczyny spokrewnionego ze sobą Edwina Simpsona. 

Edwin Simpson
Źródło: http://images.ourontario.ca/uoguelph/26116/data

Ten oczytany, wykształcony i mający ambicje kuzyn wydaje się być przez chwilę dobrą partią. Niestety Maud wkrótce uświadamia sobie, że przyjmując oświadczyny Edwina popełniła ogromny błąd i że nigdy go nie pokocha. Z takim przeświadczeniem pisarka trafia do Lower Bedeque, gdzie przeżyje bardzo burzliwy epizod w życiu prywatnym. W Lower Bedeque gospodarzami Maud jest rodzina Corneliusa Learda. 27–letni Herman Leard stanie się obiektem westchnień młodej pisarki i wstrząśnie jej życiem intymnym. 

Herman Leard

Wiele jest spekulacji na temat tego, co dokładnie łączyło Hermana z Maud – przyjaźń, niewinny flirt, przelotny romans, a może coś więcej? Nie ma zgodności co do faktów – biografie pisarki znacznie różnią się w ocenie związku Hermana z Maud, a przepisane w późniejszym czasie przez pisarkę „Dzienniki” nie pozwalają, w moim odczuciu, na jednoznaczne stwierdzenie, ile prawdy, a ile fantazji jest w historii „romansu” tych dwojga młodych ludzi. Rozbudzona w domu Leardów romantyczność Maud daje jej natomiast odwagę do zerwania zaręczyn z Edwinem. Kiedy Maud wraca do Cavendish zimą 1898r. po śmierci dziadka, zarówno wątek Edwina, jak i Hermana zostają pogrzebane.

Szkoła w Bideford nie istnieje, natomiast budynek szkoły z Belmont można zobaczyć w Wiosce Avonlea. Szkoła w Lower Bedeque jest miejscem pełnym klimatu, którego nie powinien przegapić żaden wielbiciel pisarki. 

Szkoła w Lower Bedeque