Jesiennie

Znów jestem na Wyspie! Przez 6 tygodni intensywnie myślałam nad tym, czy znajdę w sobie dosyć siły, aby zmierzyć się z tą długą samotną podróżą i z tym wszystkim, co niesie ze sobą 9-dniowa nieobecność w domu. Początkowo rozważałam troszkę wcześniejszy termin, jednak informacje, które napływały do mnie z Wyspy sprawiły, że przełożyłam podróż o tydzień, choć ostateczną decyzję podjęłam zaledwie 24 godziny przed wyjazdem. 

Jak doskonale wiecie, Ania kochała październik na Wyspie Księcia Edwarda. Słynny październikowy cytat z „Ani z Zielonego Wzgórza” pojawia się często i gęsto każdego roku w mediach społecznościowych, choć stosunkowo niewielu turystów trafia w tym miesiącu na Wyspę. I wcale się nie dziwię, gdyż w okolicach kanadyjskiego Święta Dziękczynienia, które przypada na drugi poniedziałek października, właściwie kończy się sezon turystyczny. W niektórych miejscach kończy się on jeszcze wcześniej — między połową a końcem września. Z miejsc związanych z Anią i Maud można do końca bieżącego miesiąca odwiedzić jeszcze Zielone Wzgórze w Cavendish i Muzeum Ani z Zielonego Wzgórza, czyli mojego sąsiada w Park Corner. Miejsce urodzenia LMM, szkoła w Lower Bedeque, Muzeum Plebanii w Bideford można jedynie zobaczyć z zewnątrz. O wiele trudniej jest też znaleźć czynne punkty gastronomiczne, a tętniący w lecie życiem Boardwalk w Cavendish jest obecnie zupełnie opustoszały. Dla kogoś, kto nie lubi komercji i tłumów, a uwielbia robić zdjęcia (czyli dla mnie), październikowa Wyspa jest więc rajem. I dzisiejsza niedziela była dla mnie przedsmakiem raju... Spacerując po Lesie Duchów czułam się jak Ania, która chciała modlić się w otoczeniu przyrody... To zupełnie nowe oblicze piękna poruszyło struny mojego serca, które od jakiegoś czasu były uśpione. Zaczynałam się już nawet trochę martwić, czy może Wyspa mi w jakimś  stopniu spowszedniała. Na szczęście wróciłam na nią dla samej siebie i ponownie się zakochałam... 

Jakże się cieszę, że żyję na świecie, w którym istnieje Wyspa Księcia Edwarda!!

 

Las Duchów

PAŹDZIERNIK

I w końcu przyszedł złoty październik

smutków, radości najlepszy powiernik.

Gdy razem idziemy wśród drzew na spacer

zawsze rozśmieszy, pocieszy gdy płaczę.

On każde zdanie spisuje na  liściach,

by potem z wiatrem w świat je wysłać.

Marzenia i troski po świecie rozniesie,

mi zostawi słodką, kolorową jesień. 

                                                                             Aneta Sulejewska